Czerwiec 2023 roku. Do otwarcia letniego okna transferowego pozostało jeszcze kilkanaście dni. Od zakończenia rozgrywek w Europie minęło niewiele. Nadal irytowałem się, spoglądając na ligową tabelę, w której Paris FC zajęło dopiero szóste miejsce.
Nazywam się Claire Redfield. W 1998 roku znalazłam się w Racoon City, mieście, które padło ofiarą tajnych eksperymentów biologicznych. Musiałam stamtąd uciec. Musiałam uratować małą Sherry. Oto finał mojej historii.
Długo odkładałem decyzję o wylocie do Japonii. Pozamykanie wszystkich spraw w Polsce wymagało czasu. W każdym razie tak tłumaczyłem sobie do tej pory fakt, że nie jestem jeszcze gotowy, by wyjechać na Daleki Wschód. Dzisiaj, gdy jestem już w Tokio, widzę, że tylko niepotrzebnie to wszystko przeciągałem.
Na kolejkę przed końcem mamy tyle samo punktów co Olympique Marsylia, ale gorszy bilans bramkowy. Jesteśmy na szóstym miejscu w tabeli. W tym momencie poza pucharami. Znowu musiałem szykować się na stres podczas tzw. multiligi, w której wszystkie spotkania rozgrywane są w tym samym czasie, co by ukrócić potencjalne szanse na oszustwa. Wielokrotnie obiecywałem sobie, że to już ostatni raz, kiedy muszę nie tylko...
Nazywam się Claire Redfield. W 1998 roku, próbując wydostać się z Racoon City, przypadkowo trafiłam do tajnego laboratorium korporacji Umbrella. Oto moja historia.
Meta majaczyła już na horyzoncie i biegacze wchodzili na ostatnią prostą. Wśród nich też niezmiennie nieporadne i niepewne Paris FC. Nijak nie przypominaliśmy zespołu, który w teorii miał na stałe zagościć w czubie tabeli Ligue 1. Byliśmy nerwowi i nawet ze słabym Clermont musieliśmy gonić wynik. Gdyby nie gole Fehama i Hody w drugiej połowie, pewnie już w tym momencie pożegnalibyśmy się z szansami...
Przypadkowo trafiłem do elitarnego muzycznego oddziału Laser Disco Defenders, który podjął się bohaterskiej próby uratowania wszechświata przed beztalenciem Lorda Monotone’a. Wrzucony w dzwony i posłany w bój, musiałem wykazać się refleksem i odpornością na mocne dyskotekowe brzmienia.
Przed nami 12. kolejka Serie A. Do puli wrzucam ponownie dwadzieścia jednostek i wysyłam w bój singiel oraz trzy kupony, licząc przynajmniej na nadrobienie niedawnych strat. Oto moje propozycje na 12. serię gier ligi włoskiej.
Nazywam się Claire Redfield. We wrześniu 1998 roku widziałam wydarzenia w Racoon City z bardzo bliska, próbując przetrwać w mieście pełnym potworów. Robiłam też wszystko, by uratować napotkaną na miejscu dziewczynkę, Sherry.
Przypadkowo trafiłem do elitarnego muzycznego oddziału Laser Disco Defenders, który podjął się bohaterskiej próby uratowania wszechświata przed beztalenciem Lorda Monotone’a. Wrzucony w dzwony i posłany w bój, musiałem wykazać się refleksem i odpornością na mocne dyskotekowe brzmienia.
Jak nie początek roku bez skrzydłowych, którzy wyjechali na Puchar Narodów Afryki, to znowu marcowo-kwietniowa walka o pozostanie w grze bez kontuzjowanych gwiazd. W krótkim odstępie czasu Paris FC straciło na kilka tygodni Alexisa Zapatę, Tomislava Gomelta i Hichama Khalouę. Na światło dziennie wyłaził mój kolejny trenerski błąd.
W najbliższy weekend atakuję 11. kolejkę Serie A nieco inaczej niż zwykle, bo próbuję ugrać coś singlami i tylko jednym kuponem. Nie mogłem jednak inaczej, skoro bukmacherzy oferują tak atrakcyjne kursy na zespoły, które wcale nie są bez szans na korzystny rezultat. Oto moje propozycje na 11. serię gier w Italii.
Obiecywałem regularnie publikować posty organizacyjne, które pozwoliłyby Wam lepiej zorientować się w wydarzeniach w Gralingradzie. Dopracowywanie formuły wpisów i parę innych spraw pochłonęło mnie jednak na tyle, że dopiero w październiku na łamach bloga ląduje kolejny z zapowiadanych raportów.
